Human Nature
Ik draai langzaam een van zijn donkere krullen om mijn vinger heen, wanneer ik hem loslaat veert hij terug op zijn plaats. God wat wil ik graag krullen… Voorzichtig haal ik mijn hand door zijn haar heen, hij slaapt. Hij ziet er kinderlijk onschuldig uit. Zijn hoofd rust op mijn buik, en zijn warmte trekt door mijn lichaam als lava die de vesuvius verlaat. Terwijl ik mijmer over de afgelopen paar weken opent hij zijn donkerbruine ogen en knippert een aantal keer tegen het felle Californische zonlicht, wanneer hij me aankijkt weet ik plots zeker dat er een God is. In zijn ogen ligt de hemel. Hij kust me op mijn neus, zet zijn liefste glimlach op, en ik vraag me af wat vandaag weer gaat brengen…
Het was de zomer van ’81, de muziek was luid en de bas deed mijn lichaam vibreren. Ik deinde mee op de muziek terwijl ik keek naar een bloedrode zon die langzaam in het turquoise water zakte. Hij nam plaats naast me, zijn dijbeen tegen het mijne, ik keek hem in zijn donkere ogen en hoewel ik zeker wist wie hij was, bedacht ik dat het vast zo moest zijn. Hij sloot mijn hand in de zijne en nam me mee het water in, in zijn armen voelde het als thuis. Hij had me gevonden.
De schemer viel, en we dansten tot diep in de nacht, alsof het leven even stilstond. Hij leidde en ik gaf alles uit handen, liet de touwtjes vieren en was alleen nog in het hier in nu. Zijn handen op mijn heupen en zijn ritme dat ik volgde als het water een rivierbedding. Zijn zoete geur liet mijn zintuigen tintelen en mijn hoofd voelde zo wollig dat het geen enkele zinnige gedachte meer kon bevatten. Hij fluisterde lieve woorden in mijn oor, en zijn ogen doorboorden mijn ziel… ineens begreep ik wat ze bedoelden met krankzinnig van liefde.
Hij was alles wat ik was, wanneer hij uit beeld verdween voelde ik mezelf als een te jonge vogel die per abuis uit het nest gevallen was. Zijn glimlach liet mijn hart dansen, zijn kus liet mijn lippen branden, zijn stem liet duizenden kleurige vlinders los in mijn buik, alles wat hij aanraakte veranderde in goud, hij was mijn wereld.
Why, does he do me that way…
Soms verliest de wereld een engel, in dit geval verloor de wereld de mooiste engel…
Smile, though your heart is breaking..